Μπαγκάζια (1)



Ουφ. Εφτασα. Επιτελους πλατυσκαλο.

Μια σκουρη πορτα στο βαθος, ενα καφε ξεφτισμενο πατακι του εμποριου στην εισοδο κι ενας φικος στο πλαϊ, αποτιστος για καιρο μαλλον.

Κοιταξα το πατακι της εξωπορτας. Μετα τις σαγιοναρες που φορουσα. Αραγε οταν φορας σαγιοναρες πρεπει να τις σκουπιζεις κι αυτες οπως ολα τα παπουτσια πριν μπεις σε ενα σπιτι; Μηπως να τις εβγαζα πριν μπω. Ισως παλι οχι. Αχ. 
Χτυπησα ελαφρα την πορτα κοιτώντας ακόμα τα πόδια μου, προσπαθωντας να αποφασισω στο θεμα γυμνη πατουσα - σαγιοναρα και τι θεωρειται μεγαλυτερη αγενεια, όταν μια σκια εκανε την εμφανιση της στη χαραμαδα. Ενα δυνατο φως αναψε και μια σοβαρη, αχρωμη, ανδρικη φωνη ακουστηκε. Το συνθημα; Ποιο συνθημα; Δε μου ειπανε κατι για συνθημα, μουρμουρισα και αρχισα να σμπρωχνω το πατακι με το ποδι νευριασμενα. 
Η φωνη δεν αποκριθηκε, το φως εσβησε, η σκια χαθηκε κι εγω συνεχισα να κλωτσαω το πατακι πιο επιμονα, πιο δυνατα ως τη στιγμη που μετα απο ενα αστοχο χτυπημα κατεληξε η πατουσα μου να χτυπαει με φορα στο κουφωμα της πορτας. Κακη ιδεα η κλωτσια με σαγιοναρες, προλαβα να σκεφτω, αλλα ηταν ηδη πολυ αργα. 
Κουτσαινοντας και σιχτιριζοντας καθισα σε ενα απο τα σκαλια που οδηγουσαν στον πιο πανω οροφο κ αρχισα να τριβω το πονεμενο ποδι μου. Μην κλαψεις, ειπα δυνατα. Δε θα κλαψεις. Δεν κλαιω ρε. Κι ετριβα. Ετριβα και εκλαιγα.



Σους! Συνελθε! Καποιος ερχεται.

Ναυάγια


έδωσες ένα φιλί, είπες ένα χαρούμενο "αντίο, θα τα πούμε το βράδυ" και έκλεισες την πόρτα πίσω σου.

μπήκες στο αυτοκίνητο και κοίταξες για μερικά δευτερόλεπτα το μπαλκόνι στον τρίτο όροφο. έξυσες μηχανικά το τιμόνι με το νύχι και, σαν κάτι να θυμήθηκες ξαφνικά, έβαλες τη μηχανή μπροστά. δε φόρεσες ζώνη εσκεμμένα.

μετά από μισής ώρας οδήγηση βρισκόσουν ήδη στο μικρό λιμάνι. άφησες το αμάξι κοντά στην είσοδο και περπάτησες γρήγορα προς τους ντόκους. το σκάφος ήταν εκεί που το είχες αφήσει την τελευταία φορά. ανακούφιση.

έλυσες τον κάβο. έρχομαι.


ήρθες να με δεις.

πάντα αυτό το βλέμμα. πλησίαζες και όλα φωτιζόντουσαν.

δεν έβαλες στολή. ούτε μάσκα σήμερα. γυμνό σώμα. γυμνή ψυχή. έτσι βούτηξες.

ήρθες με δυο απλωτές μπροστά μου. διστακτικά πλησίασες. ακούμπησες πρώτα απαλά την παλάμη σου στο σκουριασμένο σκελετό μου. και μετά το μάγουλο. αρχικά θεώρησα ότι προσπαθούσες να αφουγκραστείς το σφυγμό μου. να δεις αν είμαι ακόμα ζωντανή. αν τα κύματα που ταλαιπωρούν το κουφάρι μου μετατραπούν σε τραγούδι θαλασσινό.
κρατήσου σφιχτά, πόσο ήθελα να φωνάξω.
άφησες τα χέρια, άφησες το σώμα και απλά επέπλευσες.
ήρθα.είμαι εδώ.
δεν το είπες. αλλά σε άκουσα.

πήρες μια βαθιά ανάσα και βούτηξες μέσα μου. τα φύκια, η άμμος και τα ψάρια είχαν κάνει κατάληψη, όμως ακόμα μπορούσες να διακρίνεις σημάδια μιας άλλης ζωής. με το μαχαίρι σου καθάρισες κάποια επίμονα όστρακα και ταυτόχρονα έξυσες τις πληγές μου. τις δικές σου.
έδωσες ώθηση και βούτηξες λίγο βαθύτερα.
τράβηξες μια χαρακιά μέχρι τον βυθό, που έσκισε το φαγωμένο κορμί μου.

αναδύθηκες και με αγκάλιασες, άλλη μια φορά, σφιχτά, στοργικά. μάγουλο και αυτί στο σίδερο. χέρια και καρδιά ανοιχτά.
πάντα θα επιστρέφω.

με μια βαθια ανάσα απομακρύνθηκες και έφτασες εν τέλει στο σκάφος σου. σε έβλεπα να ανεβαίνεις αργά, ο ήλιος να στεγνώνει το σώμα σου και το αλάτι να αχνοφαίνεται στο δέρμα σου. ο αέρας έφερε μια υποψία της μυρωδιάς σου προς το μέρος που στεκόμουν ακίνητη.
έβαλες μπρος, γύρισες για μια στιγμή το κεφάλι σου και χάθηκες, πρώτα εσύ, μετά τα απόνερα και μετά τίποτα. δεν έμεινε τίποτα.

μόνο ανθρώπινα ναυάγια.

friendly fire


κάποιος με ρώτησε για σένα σήμερα. 

το παρελθόν έδωσε το πρόσταγμα
κάθε γράμμα εκτόξευσε κι από ένα σχοινί με γάντζο
πυρ και κίνηση
αέρα παλικάρια
η ανατριχίλα επιτίθεται
σκαρφαλώνει στα σχοινιά
τη βλέπω
κατακτά την πλάτη 
ανεβαίνει όλο και πιο πάνω
να αλλάξω θέμα
να σπάσω τα σχοινιά
ποιο από όλα
αναρριχάται απτόητη
φτάνει στην άκρη του λαιμού
σαν να κόπηκε η ανάσα μου


-δεν ξέρω τι κάνει. εσύ τι λέει; όλα καλά;

Switch mode: ON



Κλικ.            Κλικ.                 Κλικ.                          Κλικ.                                         Κλικ.

πάτημα διακόπτη.

το πράσινο φωτιστικό δεν ήταν καλή ιδέα. είχες δίκιο εν τέλει. πράσινο φως πάνω σε πράσινα ντουβάρια. δεν πάει.

πρέπει να σηκωθώ από το κρεβάτι. ίσως αν κάνω ένα πλάνο στο μυαλό μου, ίσως αν προγραμματίσω τα βήματα να μη χρειαστεί να βρω τον σκοπό, ούτε καν τον λόγο. απλά να ακολουθήσω το σχέδιο.

αν είχα ένα πρόχειρο χαρτί τώρα, θα κορόιδευα τη μανία σου να τα σημειώνεις όλα. να!να! θα έπαιρνα και το ύφος σου όταν έλεγες τις σκέψεις σου φωναχτά. να τις ακούω εγώ, να τις ακούς περισσότερο εσύ, ο αιώνιος φόβος σου να μη ξεχάσεις να θυμηθείς.
"να σταματήσω να αναβοσβήνω το φωτιστικό και να πετάξω το πάπλωμα από πάνω μου. να ακουμπήσω τις πατούσες στο ξύλο. να χαρώ που δεν βάλαμε ποτέ τα πλακάκια που λέγαμε. να κάτσω για λίγο στην άκρη του στρώματος."
"τάσεις φυγής", θα επισημάνεις.
"το ακριβώς αντίθετο", θα αντικρούσω, "δε θέλω να φύγω. ούτε βήμα."

σε νιώθω να χοροπηδάς από χαρά στο κρεβάτι για να έρθεις με όλη σου τη φόρα να μ'αγκαλιάσεις από πίσω. να τυλίξεις τα χέρια σου, να μου φιλήσεις το πλαϊνό του λαιμού. να μου ρίξεις μια δαγκωματιά πειραχτική...να πεις με μια ανάσα όλα εκείνα κι εγώ να κρατήσω μόνο το ότι μ'αγαπάς.

Κλικ.

δύο κλικ ακόμα και μετά θα το αφήσω αναμμένο. ας γίνει και αυτό μέρος του υποθετικού πλάνου. θα σκεφτώ μόνο για ένα λεπτο ότι είσαι κρυμμένη κάτω από τα σκεπάσματα και ακόμα κοιμάσαι. θα μείνω να κοιτάω μόλις για λίγες στιγμές την επιφάνεια της ντουλάπας, νομίζοντας ότι βλέπω την αντανάκλασή σου. θα σου θυμώσω για όσο κρατάει μια σκέψη επειδή θα είμαι σίγουρος ότι άφησες την τηλεόραση στο σαλόνι, πάλι, ανοιχτή. θα δω τις πράσινες πιτσιλιές στο σοβατεπί. θα προσποιηθώ ότι έχω ξεχάσει να τις ξύσω. θα προσποιηθώ ότι τις έχω ξύσει ήδη. για να μην το κάνω ποτέ.

Κλικ.

χάθηκες πάλι.

Κλικ.

η γυμνή σου πλάτη, ο πιασμένος στα γρήγορα κότσος των μαλλιών σου, τα μονίμως βαμμένα δάχτυλα σου να κάνουν αυτοσχέδιο μασάζ στον κουρασμένο λαιμό. το χέρι σου να με σηκώνει όρθιο για να μου δείξεις τα καινούρια βήματα που έμαθες. "σήκω! σήκω σου λέω!" και μετά από λίγο "μα κάπως έτσι πήγαινε, μμμ δε θυμάμαι, περίμενε να βρώ το χαρτί, εσύ μη φύγεις! μην κουνηθείς!"...

Κλικ.

κι εγώ δεν κουνήθηκα, στο υπόσχομαι. ούτε βήμα.





Διακόπτες.


----
Μετράω τέταρτα με το πόδι. Όχι της ώρας. Τέταρτα μουσικής. Ένα τέταρτο. Τρία τέταρτα. Ένα ολόκληρο. Δέκατα έκτα στη σειρά. Ταπ...Ταπ... Δεν είναι τακ. Μην μπερδεύεσαι. Δεν με βλέπεις αλλά είμαι καθιστή στην άκρη μιας καρέκλας. Τάσεις φυγής μου λέγες. Να φύγω από ποιον απαντούσα. Ταπ Ταπ Ταπ Ταπ. Εγώ και τα φώτα των συσκευών σε stand by. Να την κλείνεις την τηλεόραση από το κουμπί μου έλεγες. Και να μην κοιμάμαι με κεριά αναμμένα. Γιατί φοβόσουν. Και το έκανα, στο υπόσχομαι, το έκανα ευλαβικά. Σε τι μου χρειαζόντουσαν τα φώτα σάμπως όσο είχα εσένα. Ταπ...

-----
Κατέβασμα του διακόπτη. Επιτέλους.
Μια μικρή ώθηση στο αριστερό πόδι και ήδη βρισκόμουν καθοδόν προς την πόρτα. Μια ανάσα και πέντε σκέψεις. Να θυμηθώ να μην ξεχάσω να θυμηθώ. Ταπ Ταπ Ταπ Ταπ.

Ανέβασμα κουκούλας, ακουστικά στ'αυτιά, χέρια στις τσέπες, η αριστερή εντάξει, η δεξιά εντάξει, άνοιγμα τηλεόρασης, άναμμα κεριού, όλα έτοιμα. 

----

Ταπ Ταπ Ταπ Ταπ...Ο διακόπτης ακόμα κατεβασμένος. Όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο. Έβγαλα τις φιάλες συνωμοτικά από τη δεξιά τσέπη του μπουφάν μου. Ανακίνησα από συνήθεια. Είχα ανάγκη από κάτι να δώσει τον ρυθμό πριν ξεκινήσουν όλα.
 Άδειασα  και την αριστερή. Δε χρειαζόταν, το ξέρω. Να θυμηθώ να μην ξεχάσω την αρχή. Έριξα μια ματιά στο τσαλακωμένο χαρτί. Α, ναι. Σωστά. Ένα μπροστά και μαζί, ένα δεξιά και μαζί , ένα προς τα πίσω. Οκ. Το δίπλωσα όπως όπως και το ξανάβαλα στη θέση του.




Ανακίνηση σπρέι. Πάτημα play. Ο ήχος μιας κιθάρας. Μια φωνή βραχνή. Ταπ Ταπ Ταπ Ταπ... Ένα βήμα μπροστά και μαζί, και μπρος, και πίσω... Και χρώμα. Κατέβασμα κουκούλας λύσιμο μαλλιού και βιολί και ποιος με βλέπει και μπάσο ταπ ταπ πιτσιλιές κόκκινες στο δέρμα στα μανίκια και πράσινες και τι με νοιάζει κλειστά μάτια και πιάνο και βήματα μπροστά και πίσω και χάνεται η ανάσα και ταπ ταπ ταπ ταπ σταλάζει χρώμα το μέτωπο βιάσου μερικά μέτρα μείνανε και θα τελειώσει και θα τελειώσω τελευταίο τέταρτο και... πάτημα stop.

Φιάλες στη δεξιά τσέπη. Πιάσιμο μαλλιού. Σκούπισμα προσώπου. Ανέβασμα κουκούλας.
----

Ξημέρωσε. Πάτημα κουμπιού. Σβήσιμο κεριού. Ανέβασμα διακόπτη. Ξύπνησες... Καλημέρα.