Pompοus

-Είσαι καινούριος εδώ; Θα σου τα εξηγήσω όλα με λίγα λόγια. Είναι τόσο απλή η διαδικασία.
Να, τις βλέπεις όλες αυτές;
Πάρε το κόκκινο στυλό και διόρθωνε. 
Κόβε καταλήξεις και προθέματα.
Κράτα μόνο τις ρίζες.
Κράτα την ουσία.

-Ε και τι; Θα τις αφήσω έτσι; Ακρωτηριασμένες;

- Πφφ.. Λέξεις. Δε μαθαίνουν διαφορετικά.

Πυρασφάλεια

Ακολουθεί κοινωνικό μήνυμα:


"[..] Και μην ξεχνάτε. Μην πετάτε ποτέ αναμμένους έρωτες από το παράθυρο του αυτοκινήτου. Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος ανάφλεξης.[..]"

φρίσμπι

αγάπες ασφαλείας.
μην άγχεσαι,
δε σπάνε,
δεν κόβουν,
δεν πληγώνουν.
άστες να πέσουν.
αν θέλεις μπορείς να γελάς εκείνη την ώρα,
αν θες μπορείς και να κλείσεις τα μάτια.
μπορείς ακόμα και να αποκτήσεις το ολόδικό σου, προσωπικό στυλ πετάγματος.


να σκουπίσεις όμως καλά μετά, εντάξει;

duel -1-

Ανάσα ρυθμική..βαριά...αγχώδης..ένα βήμα τη φορά..κάθε ανάσα και ένας δρασκελισμός..

Πρέπει να βιαστώ..αυτή τη φορά πρέπει να προλάβω..αυτή τη φορά ΠΡΕΠΕΙ να σε προλάβω..

Γιατί τώρα ξέρω..

Παύση...

..Πρέπει να περιμένω την κίνησή σου.. έτσι είναι το σωστό.. είναι η σειρά σου..

..Κοίτα με..Αφού ξέρω..Δεν υπάρχει λόγος..Μη σπαταλάς σε περιττές κινήσεις την ευκαιρία που σου δίνω..

Πλέον το γνωρίζεις κι εσύ..

Ρίγος...

..Με ένα φύσημα έστειλες έναν δισταγμό προς το μέρος μου..

..Δάχτυλα έτοιμα να χαϊδέψουν τα χείλη μου..χέρια έτοιμα να τυλιχτούν με τα δικά μου χέρια..σώμα έτοιμο να καλύψει το δικό μου σώμα..

..Γυρίζω αργά το κεφάλι και σε κοιτάω..Όχι αυτό το βλέμμα δε δηλώνει παράκληση..Γιατί τώρα ξέρω..Πλέον το γνωρίζεις κι εσύ..

..Ένας δισταγμός που ποτέ δεν έπραξε..ένας δισταγμός που ήταν έτοιμος να κάνει..αλλά ποτέ δεν τόλμησε..ένας δισταγμός που άπλωσε το χέρι αλλά ποτέ δεν άγγιξε..

Αυτό το βλέμμα είναι της νίκης..

Ανάσα ρυθμική..ένας αργός βηματισμός..

Παύση...

Σειρά μου τώρα.

duel -2-

 Από τη σφιχτά κλεισμένη παλάμη μου ξεγλύστρισε ένας στεναγμός.
Φτερούγιζε ανέμελα για αρκετή ώρα, σε μια πορεία δίχως λογική..ή έτσι ήθελα να πιστεύω.
Μια πορεία αντίθετη από αυτήν που ακολουθούσα τόσο καιρό.




Παρακολουθούσα από απόσταση. Ήμουν μόλις ένα βήμα πριν από την έξοδο. Ήταν ένα ρίσκο που, πραγματικά, δεν μπορούσα να πάρω. 
Κατευθυνόταν προς το μέρος σου. Σίγουρα όχι από αφέλεια. Τον είχες εντοπίσει. Τον περίμενες. Κι όμως αυτός συνέχιζε. Πλησίασε κοντά σου, η πτήση έφτανε στο τέλος της.
Κάθισε ανάλαφρα στα γόνατά σου. Τίναξε τα μουδιασμένα από την αχρησία φτερά του, κι αυτά, ως δια μαγείας, μεταμορφώθηκαν σε δυο κόκκινες κορδέλες. Τις ξέλυσε από τους ώμους του, σχεδόν, με θρησκευτικό σεβασμό...Με τον ίδιο που τις έδεσε στους καρπούς σου.




"Αυτά είναι πλέον δικά σου", ψιθύρισε και η σιωπή ράγισε. "Φτερά κρυμμένα κάτω από κόκκινες κορδέλες. Μην απορείς. Πρέπει απλώς να πιστέψεις. Γιατί στα έδωσα με ρωτούσε το βλέμμα σου. Πρέπει να καταλάβεις μόνος σου. Δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτό."
Έκανε μια παύση, όσο η ματιά του προσπαθούσε να με εντοπίσει δίπλα στην έξοδο.
"Λυπάμαι αλλά ο χρόνος μου τελειώνει. Ένας στεναγμός ήμουν. Γεννήθηκα εξαιτίας σου και συνέχισα να υπάρχω εξαιτίας σου. Ένας βουβός στεναγμός. Άλλοτε πόνου, άλλοτε αναζήτησης, μα ποτέ ανακούφισης. Τώρα, όμως, ξέρω ότι θα είσαι καλά. Κοίτα με. Μια βαθιά ανάσα έγινα. Εισέρχεται αβίαστα μέσα σου και σε γεμίζει με όλα αυτά που κουβαλάω. Μυρωδιές. Ακούσματα. Αισθήματα. Κράτησε με μέσα σου όσο περισσότερο μπορείς...και όταν με αφήσεις να φύγω... ίσως τότε να πιστέψεις. Ίσως τότε να καταλάβεις.


There's four new colors in the rainbow
An old man's taking polaroids
But all he captures is endless rain, endless rain
He says listen, takes my head and puts my ear to his
And I swear I can hear the sea(James/sometimes)