Για όσο κρατάει ένα κύμα.

Πόσο κρατάει ένα κύμα..;
..ζευγάρια από πατημασιές χάνονται πριν καν σχηματιστούν..άραγε υπήρξαν και ποτέ..θα μπορούσες να αναρωτηθείς.. 

Δυο φιγούρες κινούνται αθόρυβα. Γίνονται σκιές και χάνονται στα φυλλώματα, στις πέτρες...Η στάχτη στα απομεινάρια μιας φωτιάς που σκορπίζεται από τον αέρα.
Δεν πρέπει να τους εντοπίσουν. Πρέπει να είναι προσεχτικοί μέχρι να φτάσουν. Εκεί δε θα μπορέσει κανείς να τους βλάψει.

Από κάπου ακούγονται γέλια. Άραγε βρίσκονται τόσο κοντά..;

..ο αέρας δυνάμωσε απότομα..η άμμος άρχισε να μπαίνει στα μάτια μας..σαν να μας προέτρεπε να απομακρυνθούμε..

Έπρεπε να μας προστατέψω. Μη με κοιτάς με αυτό το αυστηρό βλέμμα. Αφού ξέρεις τι μπορεί να συμβεί. Γνωρίζεις τις συνέπειες.

..αποφασίσαμε να φύγουμε τελικά..το κλίμα δε μας σήκωνε..δεν υπήρχε λόγος να περιμένουμε να κοπάσει η μανία του καιρού..κάτι μας έδιωχνε..θαρρείς πως επρόκειτο να γίνει κάτι αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ τι θα ακολουθούσε..

Περιμέναμε πολύ καιρό γι'αυτό. Νομίζω ότι πλέον είμαστε ασφαλείς. Δώσε μου το χέρι σου. Εμπιστεύσου με. Θα σε οδηγήσω εγώ. Αυτό το μέρος έχει φτιαχτεί για μας. Μόνο για μας.
Δεν υπάρχουν φώτα σε αυτό το μέρος. Ακόμα και οι ήχοι μοιάζουν περιττοί. Μονάχα αφή. Να σε βλέπω μόνο με το άγγιγμα μου. Να σε ανακαλύπτω πάλι από την αρχή, όπως τότε.

...έσερνα τα βήματά μου φεύγοντας..κλωτσούσα με παιδικό πείσμα την άμμο καθώς προχωρούσα..η άρνησή μου να αποχωριστώ εκείνο το μέρος ήταν παραπάνω από εμφανής.. άφησα τους υπόλοιπους να προπορεύονται και γύρισα το κεφάλι μου για μια τελευταία ματιά..όμως δεν ήξερα.

όχι. ΟΧΙ. όχι, μη μ'αφήνεις. Όχι, δε γίνεται να σε χάσω τώρα. Όχι, μη...


..Συγγνώμη..δε γνώριζα..όχι..δεν μπορώ να είμαι υπεύθυνη εγώ για κάτι τέτοιο..δε θα τ'αντέξω..σας παρακαλώ, συγχωρέστε με..

Δεν τα καταφέραμε. Συγχώρεσέ με αγάπη μου. Προσπάθησα. Προσπάθησα ειλικρινά να αλλάξω αυτό που από την αρχή ξέραμε ότι θα συμβεί.

Τελικά καμιά αγάπη δε γλυτώνει. Αιωρείται σαν άμμος στον αέρα. Ζει σαν σκιά. Κρύβεται σε μέρη που δε φαντάζεσαι ότι θα μπορούσε να έχει βρει φωλιά.
Μα... Κρατάει όσο ένα κύμα.Τόσο σύντομη. Κι ας σε ακολουθεί μια ζωή η μυρωδιά της θάλασσας.


Αχ, αγάπη μου. Προσπάθησα. Προσπάθησα να κρυφτούμε από την πραγματικότητα.
Έτσι είναι η αγάπη. Καταστρέφεται από τη στιγμή που παύει να είναι ένα όνειρο. Αρκεί ένα βλέμμα..

Δεν τα καταφέραμε...

...Μια αγάπη που σκόρπισε γλυστράει ανάμεσα από τα δάχτυλά μου..Συγχωρέστε με..





Πίστεψα κι άφησα γι'άλλη μια φορά
τη φωτιά της ψυχής να μ'αγγίξει ξανά.
(Μια αγάπη μικρή/Τσανακλίδου-Δέλτα)