Κι όμως μέσα μου..

..Αμηχανία..

..Νευρικές κινήσεις χεριών, συνδυασμένες με γρήγορους ακανόνιστους βηματισμούς..

..Τα κατάφερες και πάλι..

..Αφύπνησες με μια σου χειρονομία αυτό που με τόσο κόπο κρατούσα σε λήθαργο..

..Πώς γίνεται ένας τόσο μικροσκοπικός φάκελος να προκαλέσει τόση αναστάτωση;

..Πώς γίνεται να χωράει τόσες εικόνες μαζεμένες..

..Πώς γίνεται να βγάζει στην επιφάνεια τόσα συναισθήματα θαμμένα..

..Πες μου πώς..

Το περιεχόμενο γλύστρησε μέσα από τα δάχτυλά μου και έπεσε αθόρυβα στο πάτωμα..Το σήκωσα ευλαβικά και το έδεσα γύρω από τον καρπό μου..

Μια κόκκινη κορδέλα ανεμίζει πλέον στο χέρι μου..Έψαχνες πολύ καιρό να με βρεις για να μου την επιστρέψεις..

Τελικά δεν κατάλαβες ποτέ γιατί τις άφηνα ελεύθερες..

Μα, καλό μου, δε ζήτησα να μου τις φέρεις πίσω..

..Ήθελα απλά να τυλίξεις τη δική σου καρδιά με αυτές..