Γνωστό το έργο..Οι ίδιοι πρωταγωνιστές και οι ίδιες, πάντα, στιχομυθίες. Παρακολουθώ αμέτοχη..κι ας είναι η δική μου ζωή που εκτυλίσσεται..
Τα ασπρόμαυρα καρέ περνάνε γρήγορα από μπροστά μου σαν ταινία παλαιότερης δεκαετίας..
..Τόσο γρήγορα όσο χρειάζεται για να μη πληγωθώ από τα λόγια του πρωταγωνιστή..
..Τόσο αργά όσο χρειάζεται για να καταλάβω ότι τα λόγια του απευθύνονται σε μένα..
..Μα στο 'χω ξαναπεί..
..Είναι γνωστή η εξέλιξη του έργου..
..Εσύ να παίζεις το ρόλο σου κι εγώ να μένω μόνη..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου