Σαν τότε που ματώναμε μαζί..

(δανεισμένο απο το "ερωτευμένοι σχιζοφρενείς -τρύπες)


Μου λείπεις..
Βρίσκομαι περιτριγυρισμένη από τόσα άτομα κι όμως είμαι μόνη..
Πρέπει να υποκρίνομαι ότι δεν υπήρξες ποτέ, ότι όλα είναι καλά..
Κάποιες φορές τα καταφέρνω..Μου φαίνεται εύκολο γιατί σε κλειδώνω στο μυαλό μου και απλά σε αγνοώ..


Όταν δραπετεύεις, όμως, δεν μπορώ να βρω τον τρόπο να σε ξανακλείσω μέσα..
Διασκεδάζεις με αυτή μου την αδυναμία..
Τόσα χρόνια παίζουμε ένα συνεχές κρυφτό..
Ποιος νικάει τελικά..;
Δεν μπορώ να απαντήσω..
Πάντως δε νιώθω νικήτρια..
Υποθέτω πως τελικά εσύ είσαι ο τροπαιούχος στο παιχνίδι αυτό..που αμφιβάλλω αν γνωρίζεις ότι συμμετέχεις..


Πρέπει να σε αφήσω τώρα..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου