Θεατές..

Γνωστό το έργο..Οι ίδιοι πρωταγωνιστές και οι ίδιες, πάντα, στιχομυθίες. Παρακολουθώ αμέτοχη..κι ας είναι η δική μου ζωή που εκτυλίσσεται..

Τα ασπρόμαυρα καρέ περνάνε γρήγορα από μπροστά μου σαν ταινία παλαιότερης δεκαετίας..

..Τόσο γρήγορα όσο χρειάζεται για να μη πληγωθώ από τα λόγια του πρωταγωνιστή..

..Τόσο αργά όσο χρειάζεται για να καταλάβω ότι τα λόγια του απευθύνονται σε μένα..

..Μα στο 'χω ξαναπεί..

..Είναι γνωστή η εξέλιξη του έργου..

..Εσύ να παίζεις το ρόλο σου κι εγώ να μένω μόνη..

When I try to reach you..

you are miles away.. (speed of light- alphawezen)

..Με πληγώνει η υποτιθέμενη άγνοιά σου..

..Η παρουσία σου, που είναι συγχρόνως μια τεράστια απουσία..

..Είσαι εδώ αλλά δεν είσαι μαζί μου..

..Λείπεις αλλά νιώθω πως με ακολουθείς..

..Πρέπει να σε αφήσω να φύγεις..

..Πόσο εύκολα γίνεται η θεωρία πράξη;

..Πόσο εύκολο είναι το αυτονόητο;

..Πόσο δύσκολο είναι το σωστό;

..Πώς να κάνεις αυτό που πρέπει όταν δε το θέλεις;

..Ακόμα κι αν ξέρεις τον τρόπο, αυτός καταλήγει σε αδιέξοδο..

Σ΄αγαπάω.

Απλά.

Δύσκολα.

Με πάθος.

Με μίσος.

Άπληστα.

Χωρίς φόβο..αλλά με τρόμο.

ΤΡΟΜΑΖΩ με το μέγεθος της τρέλας μου..

Πρέπει να σε αφήσω..Πρέπει.

Δύναμη.Κουράγιο.Αντίο.

Σαν τότε που ματώναμε μαζί..

(δανεισμένο απο το "ερωτευμένοι σχιζοφρενείς -τρύπες)

Μου λείπεις..

Βρίσκομαι περιτριγυρισμένη από τόσα άτομα κι όμως είμαι μόνη..
Πρέπει να υποκρίνομαι ότι δεν υπήρξες ποτέ, ότι όλα είναι καλά..

Κάποιες φορές τα καταφέρνω..Μου φαίνεται εύκολο γιατί σε κλειδώνω στο μυαλό μου και απλά σε αγνοώ..

Όταν δραπετεύεις, όμως, δεν μπορώ να βρω τον τρόπο να σε ξανακλείσω μέσα..

Διασκεδάζεις με αυτή μου την αδυναμία..

Τόσα χρόνια παίζουμε ένα συνεχές κρυφτό..

Ποιος νικάει τελικά..;

Δεν μπορώ να απαντήσω..

Πάντως δε νιώθω νικήτρια..

Υποθέτω πως τελικά εσύ είσαι ο τροπαιούχος στο παιχνίδι αυτό..που αμφιβάλλω αν γνωρίζεις ότι συμμετέχεις..

Πρέπει να σε αφήσω τώρα..

The taste..of taste..

..Μια απριλιάτικη νύχτα έγινα δική σου..

..Ποτέ δεν ξημέρωσε και απέμεινα δική σου..

..Σαν σοκολατένια ηδονή που δε χορταίνει η γλώσσα και τρελλαίνει τον ουρανίσκο..

..Σαν παιδική σκανταλιά..

..Τη γεύση της αποζητώ αλλά δεν μου την προσφέρεις..

..Και θέλω τόσο πολύ να λιώσω στα χείλη σου..

..Αρκούμαι να λιώνω στο άγγιγμα της τυπικής χειρονομίας..

The little things..

..Ένα "Σ'αγαπώ" γραμμένο βιαστικά με το δάχτυλο στον γεμάτο ατμό καθρέφτη του μπάνιου..

..Ένα "Που να είσαι;" στο παράθυρο με την υγρασία της βροχής..

..Ένα "Αντίο.." με κραγιόν στον καθρέφτη, που στην αρχή δε θέλεις να σβήσεις και στο τέλος συνηθίζεις στη θέα του..

..Ένα "Να προσέχεις" στη σκόνη του αυτοκινήτου..

..Ένα "Μάθε να ζείς.." με παράπονο..