It's oh, so quiet..shhh.shhh..


Και να 'μαι πάλι εδώ. Σε ένα ξεχαρβαλωμένο μπαλκόνι, με μισοσβησμένο τσιγάρο και ένα τραγούδι από επίμονο τζιτζίκι. Σε μια πόλη βυθισμένη σε λήθαργο κι ένα χασμουρητό που πλανάται. Με τη σιωπή να με πνίγει και κανένας ήχος να μην της απομακρύνει τα χέρια. Μία στραβοραμμένη, κοντομάνικη φανέλα κυματίζει ανάποδα, κι εγώ κρατιέμαι από την άκρη της. Και γλυστράω. Και αφήνω ελεύθερα τα χέρια. Άραγε θα πετάξω..;
Αναρτήθηκε από
Ετικέτες

5 σχόλια:

  1. Lost For Words*2 Ιουλ 2011, 4:08:00 μ.μ.

    :')

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Christina8 Ιουλ 2011, 9:34:00 π.μ.

    Πιθανόν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γεωργία 15 Ιουλ 2011, 6:32:00 μ.μ.

    Μπορεί να βρεις τη δύναμη να πετάξεις..ή πάλι μπορεί να σε πιάσει κάποιος. Αλλά και αν δε γίνει κάτι από τα παραπάνω, και απλά ''πέσεις'', βρες τη δύναμη να σηκωθείς να ανεβείς πάλι στο ξεχαρβαλωμένο μπαλκόνι και να προσπαθήσεις πάλι..

    Σε φιλώ με πολύ αγάπη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Alks--Anna21 Ιουλ 2011, 1:20:00 μ.μ.

    Eίναι ωραία να "πετάς"...να "πετάς" κ να
    ονειρεύεσαι!!

    Καλησπέρεες!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Unknown22 Αυγ 2011, 1:31:00 π.μ.

    Θα πέσεις.
    Και σημασία δεν θα έχει η πτώση, αλλά η πρόσκρουση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)