Επίσημη πρώτη (2)

Κάθισες απέναντί μου.. Απόσταση αφής..Έτσι, μια μικρή κίνηση και θα σ'αγγίξω..Μια μικρή λέξη και θα σου μιλήσω..Μια μικρή ανάσα και θα με ζεστάνεις..


Η σιωπή όμως πώς σπάει..;


Άπλωσες το χέρι και με τρυφερότητα αφαίρεσες ένα άσπρο πέταλο από τα μαλλιά μου..το επεξεργάστηκες με περιέργεια για αρκετή ώρα..σαν να το προσκαλούσες..σαν να το παρακαλούσες να σε εμπιστευτεί.. Το έφερες κοντά στο πρόσωπό σου..και αφέθηκες να βυθιστείς στη μυρωδιά του..


Η δική μου η σιωπή, όμως, πώς σπάει..;


Σηκώθηκες και αργά έβγαλες το πουκάμισό σου.. Τα σημάδια ήταν ακόμα φρέσκα.. Ήθελες να τα δω.. Ήθελα να τα αγγίξω..

Σηκώθηκα και αργά έβγαλα το φόρεμά μου.. Τα σημάδια ήταν ακόμα φρέσκα.. Ήθελα να τα δεις.. Ήθελες να είναι ακόμα φρέσκα..

Άφησα τα μαλλιά μου να λυθούν.. και σωρός από πέταλα έπεσαν στο έδαφος..μυρωδιές και θύμησες ξεχύθηκαν.. Έκανα ένα βήμα προς τα πίσω για να απομακρυνθώ..


¨Εφυγα..



Ρώτα με γιατί.


Σπάσε τη σιωπή.