(Εισπνοή..
Τρίβω τα μάτια και παίρνω άλλη μια βαθιά ανάσα..την κρατάω γερά μέσα μου..όσο αντέξω..)
..Στάζω ακόμα..Μια μικρή λίμνη είναι σχηματισμένη γύρω μου..Δεν πρέπει να έχει περάσει πολλή ώρα από....Από πότε όμως; .. Δε θυμάμαι αλλά δεν βιάζομαι..Όλα έχουν την εξήγησή τους..
Ρίχνω μια ματιά στους ξεφτισμένους σοβάδες του δωματίου γύρω μου..μισογκρεμισμένη μεσοτοιχία.. Ξεβρασμένες αναμνήσεις..Σε πάνε εκεί που θέλουν αυτές..Για να σωθείς..
Την βλέπω την έξοδο..κι όμως προτιμώ να σέρνομαι..Να γλυστράω προς εκείνο το άνοιγμα στον τοίχο..Το νερό πατινάρει μαζί μου στο φθαρμένο πάτωμα..ή μήπως αυτό με κατευθύνει προς τα 'κει..; Αγγίζω την τραχιά, σκονισμένη επιφάνεια..Προσπαθώ να στηριχθώ στα ερείπια..χα..ειρωνεία..
..Δεν έχω δύναμη να σηκωθώ..Δεν έχουν αντοχή να με στηρίξουν..Ξαναγλυστράω στα γόνατα..
..Ακουμπάω το μάγουλό μου πάνω στον τοίχο..Είναι δροσερός.. παρόλη τη ζέστη του Αυγούστου..Πιέζω το αυτί μου..Μίλα μου..Ικετεύω..Για άλλη μια φορά δεν είναι αρκετό..αφήνω κεφάλι και χέρια να πέσουν απογοητευμένα..
..Στηρίζω την πλάτη μου με δυσκολία δίπλα στο άνοιγμα..
..Είμαι τόσο κουρασμένη..αισθάνομαι το νερό να χαιδεύει συγκαταβατικά τον μηρό μου..το βλέπω να κινείται..να μετατρέπεται σε μικρό ρυάκι και να με εγκαταλείπει.............Μεταμόρφωση..
..Είμαι τόσο κουρασμένη..δεν μπορώ να σε ακολουθήσω.. Απλώνω την παλάμη μου και το αφήνω να "γλύφει" τα δάχτυλά μου καθώς με προσπερνά.. Σ'ευχαριστώ..την είχα ανάγκη αυτή την επαφή...
..Σηκώνω το χέρι και παρακολουθώ τις σταγόνες να πέφτουν..ξεντυμένες λέξεις..κυλάνε και χάνονται στις χαραμάδες... Αγάπη μου... ξεψυχισμένοι ψίθυροι ξεπηδάνε ανάμεσα από τα ξύλα..έρπονται αναζητώντας τους υπόλοιπους που προπορεύονται.......μα που πηγαίνουν..
..Με το βλέμμα ακολουθώ την χωρίς λογική πορεία τους..Από την άλλη πλευρά του ανοίγματος ένα δεύτερο ρυάκι πλησιάζει αργά....Παλεύει με τους δικούς του δαίμονες.....Το πιστεύω........Έλξη..
΄Έιμαι πολύ κουρασμένη..Λύνω την τελευταία κορδέλα της καρδιάς μου..δεν έχω άλλη.. όμως αυτή είναι η πιο ξεχωριστή απ'όλες.. θα την αφήσω να παρασυρθεί προς το άνοιγμα...ξέρω ότι είσαι εκεί..ξέρω ότι θα την περιμένεις στην άλλη πλευρά ...κράτησέ την σφιχτά..φέρτην κοντά στο αυτί σου.. θα σου πει όσα δεν πρόλαβα εγώ να ξεστομίσω..
Αγάπη μου.. ..ακόμα ένας ψίθυρος........΄Ενωση..
(..Εκπνοή...άφησα με ένα φύσημα το χρόνο να ξαναξεκινήσει..από εκείνη ακριβώς τη στιγμή..)
Τρίβω τα μάτια και παίρνω άλλη μια βαθιά ανάσα..την κρατάω γερά μέσα μου..όσο αντέξω..)
..Στάζω ακόμα..Μια μικρή λίμνη είναι σχηματισμένη γύρω μου..Δεν πρέπει να έχει περάσει πολλή ώρα από....Από πότε όμως; .. Δε θυμάμαι αλλά δεν βιάζομαι..Όλα έχουν την εξήγησή τους..
Ρίχνω μια ματιά στους ξεφτισμένους σοβάδες του δωματίου γύρω μου..μισογκρεμισμένη μεσοτοιχία.. Ξεβρασμένες αναμνήσεις..Σε πάνε εκεί που θέλουν αυτές..Για να σωθείς..
Την βλέπω την έξοδο..κι όμως προτιμώ να σέρνομαι..Να γλυστράω προς εκείνο το άνοιγμα στον τοίχο..Το νερό πατινάρει μαζί μου στο φθαρμένο πάτωμα..ή μήπως αυτό με κατευθύνει προς τα 'κει..; Αγγίζω την τραχιά, σκονισμένη επιφάνεια..Προσπαθώ να στηριχθώ στα ερείπια..χα..ειρωνεία..
..Δεν έχω δύναμη να σηκωθώ..Δεν έχουν αντοχή να με στηρίξουν..Ξαναγλυστράω στα γόνατα..
..Ακουμπάω το μάγουλό μου πάνω στον τοίχο..Είναι δροσερός.. παρόλη τη ζέστη του Αυγούστου..Πιέζω το αυτί μου..Μίλα μου..Ικετεύω..Για άλλη μια φορά δεν είναι αρκετό..αφήνω κεφάλι και χέρια να πέσουν απογοητευμένα..
..Στηρίζω την πλάτη μου με δυσκολία δίπλα στο άνοιγμα..
..Είμαι τόσο κουρασμένη..αισθάνομαι το νερό να χαιδεύει συγκαταβατικά τον μηρό μου..το βλέπω να κινείται..να μετατρέπεται σε μικρό ρυάκι και να με εγκαταλείπει.............Μεταμόρφωση..
..Είμαι τόσο κουρασμένη..δεν μπορώ να σε ακολουθήσω.. Απλώνω την παλάμη μου και το αφήνω να "γλύφει" τα δάχτυλά μου καθώς με προσπερνά.. Σ'ευχαριστώ..την είχα ανάγκη αυτή την επαφή...
..Σηκώνω το χέρι και παρακολουθώ τις σταγόνες να πέφτουν..ξεντυμένες λέξεις..κυλάνε και χάνονται στις χαραμάδες... Αγάπη μου... ξεψυχισμένοι ψίθυροι ξεπηδάνε ανάμεσα από τα ξύλα..έρπονται αναζητώντας τους υπόλοιπους που προπορεύονται.......μα που πηγαίνουν..
..Με το βλέμμα ακολουθώ την χωρίς λογική πορεία τους..Από την άλλη πλευρά του ανοίγματος ένα δεύτερο ρυάκι πλησιάζει αργά....Παλεύει με τους δικούς του δαίμονες.....Το πιστεύω........Έλξη..
΄Έιμαι πολύ κουρασμένη..Λύνω την τελευταία κορδέλα της καρδιάς μου..δεν έχω άλλη.. όμως αυτή είναι η πιο ξεχωριστή απ'όλες.. θα την αφήσω να παρασυρθεί προς το άνοιγμα...ξέρω ότι είσαι εκεί..ξέρω ότι θα την περιμένεις στην άλλη πλευρά ...κράτησέ την σφιχτά..φέρτην κοντά στο αυτί σου.. θα σου πει όσα δεν πρόλαβα εγώ να ξεστομίσω..
Αγάπη μου.. ..ακόμα ένας ψίθυρος........΄Ενωση..
(..Εκπνοή...άφησα με ένα φύσημα το χρόνο να ξαναξεκινήσει..από εκείνη ακριβώς τη στιγμή..)
καλημέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτη η ανάρτηση είναι η ζωντανη "απόδειξη" του προσωνυμίου σου...
εκκωφαντικη η σιωπη όταν σπάει ε...