Ένα τσιγάρο ακόμα..





Με ξεγελάει ο καπνός που ξεγλιστράει απ΄τα χείλη μου..Δε φαίνεται το παγωμένο χνώτο.. Ώρα; #lost count.

Υποφέρω. O πόνος είναι οξύς και αμείλικτος. Ξεκινάει απ'τα χείλη μου, χαϊδεύει το λαιμό μου και καταλήγει στο στήθος μου. Αποτυπώνεται σιγά σιγά στο κορμί μου η μέχρι τότε αόρατη πορεία των φιλιών σου.
Ανάγλυφα σημάδια ως ενθύμιο. Τα χαϊδεύω με τη σειρά μου μηχανικά.

Δε σου αρκούσε, φαίνεται, η βασανισμένη ψυχή μου, ήθελες και το σώμα μου να μη σε ξεχάσει.

..Ένα τσιγάρο ακόμα..να φύγει η πίκρα που άφησε το φιλί σου..

εκεινος



Κόκκινες κορδέλες αφήνω ξοπίσω μου κι εγώ, ελπίζοντας ότι θα τις δεις..
Είναι αμέτρητες..αποκλείεται να μην τις προσέξεις..
Είχα τυλίξει με αυτές την καρδιά μου..και τώρα τις ξεδιπλώνω φεύγοντας..