Πάρε μια καρέκλα, ανέβα στην ταράτσα και κοίτα ψηλά σήμερα το βράδυ.
Περίτεχνοι, φωτεινοί σχηματισμοί θα κυριαρχήσουν στον ουρανό.
Ξανά.
Και ξανά.
Και ξανά.
Πολύχρωμοι.
Εντυπωσιακοί.
Θα σε γεμίσουν φως.
Ίσως σε τυφλώσουν για μια ανάσα.
Θα σε τρομάξουν με τον απότομο ήχο τους.
Θα εξαφανιστούν.
Θα ξαναγεμίσουν τον ουρανό σου.
Θα αφήσουν παραπονεμένα τα άστρα.
Έχεις ξαναδεί πυροτεχνήματα, μου απαντάς.
Εγώ σε στιγμιαίους έρωτες αναφερόμουν, όμως.
"αν θες κάνε μια ευχή. μόνο μη ζητήσεις να κρατήσουν παραπάνω."
