Αφήστε με να ακούω μόνο το κύμα που ερωτοτροπεί με την άμμο. Να νιώθω την υγρασία της άμμου να ποτίζει το δέρμα μου. Άστε με. Δε θέλω να χάσω το μέτρημα.
Μετράω με τα δάχτυλα. Ένα, δύο..όχι, δεν είναι αρκετά. Τρία..ίσως τέσσερα...όχι, όχι. Στο πέντε θα ανοίξω τα μάτια.. Κι όμως, καμμία αλλαγή.
Μην κοιτάτε σας παρακαλώ. Συνεχίστε. Να, εγώ..θα πάω λίγο πίσω από τα βράχια..μη μου δίνετε σημασία. Αφήστε με να μετράω. Ναι, για αστέρια μιλούσα. Και βήματα, ναι.
Ξήλωσα μερικές κλωστές από το φόρεμά μου. Έδεσα προσεχτικά κοχύλια στις άκρες τους για αντίβαρο και με δύναμη τις πέταξα ψηλά..
Μη κοιτάτε, συνεχίστε. Να, εκεί..πέντε αστέρια..όσα και τα χρόνια, με κρατάνε στον αέρα.
Κάνε μια ευχή. Γιατί όχι, και πέντε.
