 |
| picture taken from http://www.flickr.com/photos/alarga |
..Θέλω να φύγουμε από εδώ..
..Τα σώματά μας έρπονται..Δεν το βλέπεις; Παλεύουν να αποτινάξουν κάθε ίχνος μας.. Έλα να φύγουμε από εδώ..Δεν ήμουν ποτέ καλή στους αποχαιρετισμούς..
..Θα πάρουμε τα ποδήλατα και θα κάνουμε εκείνη τη διαδρομή που λέγαμε..δεν αμφιβάλλω ότι μπορεί να κουραστούμε στην πορεία..στο υπόσχομαι, όμως, πως θα φτάσουμε..
..Ιδρωμένοι..Ξέπνοοι..Με κοκκινισμένα τα πρόσωπα..Ακάλυπτοι..Θα είμαστε όμως εκεί..Θα αφήσουμε ποδήλατα και υποδήματα στην αμμουδιά και θα κάνουμε βόλτα στην φθαρμένη προβλήτα..θα καθίσουμε δίπλα δίπλα στην άκρη της και θα βουτήξουμε τα πόδια στο παγωμένο νερό..
..Ξάπλωσε στην αγκαλιά μου..ψυχή μου..παρακολούθησε την άκρη αυτού του λευκού φορέματος καθώς σέρνεται στον ουρανό.. Κοίτα πως αλλάζει χρώματα όπως απομακρύνεται.."γλείφοντας" την ιδεατή παλέτα.. Κίτρινο..Πορτοκαλί..Κόκκινο..Μαύρο με κεντημένες πούλιες..
..Σηκώθηκες αργά και έτσι ήρεμα άρχισες να τις ξηλώνεις μία προς μία.. Οδηγοί ενός γυρισμού που κανείς μας δεν επιθυμούσε, ούτως ή άλλως.. Το φεγγάρι δεν είχε αισθανθεί ποτέ τόση μοναξιά όταν τελείωσες.. Με σήκωσες απαλά και χάιδεψες τα χείλη μου για να σωπάσω..
-Απλά κοίτα, ψιθύρισες..
..Με ένα φύσημα τις ελευθέρωσες από τη χούφτα σου..ζαλισμένες..αποπροσανατολισμένες.. στροβιλίζονταν αργά γύρω μας.. Πέρασες τα χέρια σου στη μέση μου, με κοίταξες στα μάτια και με έκρυψες σφιχτά στην αγκαλιά σου..
..Δυο μαύρες φιγούρες λικνίζονται ατέρμονα σε αυτή την αυτοσχέδια πίστα..
..Τα σώματά μας έρπονται..οι ψυχές μας χορεύουν..
..Δε θέλω να φύγουμε από εδώ... Κι ας είναι αυτό το "αντίο"..
