Σταμάτησε απότομα την αφήγηση. Ασυναίσθητα έτριψε τους πληγωμένους καρπούς του. Τα σημάδια ήταν νωπά ακόμα. Η διαδρομή είχε φτάσει στο τέρμα της..
Γύρισε το κεφάλι του και με κοίταξε.. η σιωπή ξεγλύστρισε διστακτικά από τα χείλη του..και τα λόγια ξάφνου σώθηκαν..
Στάλες αίμα άρχισαν να γλυστράνε από την άκρη του στραβού χαμόγελού του..Η σιωπή ήταν σπασμένη πολύ καιρό τώρα..Άραγε αυτή πονούσε πιο πολύ..;
Έμεινε να με κοιτάζει...και ο χρόνος έμοιαζε να αποκοιμήθηκε γλυκά σε εκείνες ακριβώς τις στιγμές...εκείνες που ζήσαμε παράλληλα..εκείνες που ζήσαμε χώρια..εκείνες που ζήσαμε μαζί, αλλά όχι..όχι επακριβώς.. εκείνες που φανταστήκαμε πώς θα ήταν..εκείνες που βρεθήκαμε στο ίδιο σημείο αλλά δεν συναντηθήκαμε... και αυτές που μας φέρανε εδώ..σε αυτήν εδώ τη στιγμή ..σε αυτή τη στιγμή που με σφίγγεις τόσο σφιχτά..που η ανάσα μου δραπετεύει από το σώμα μου..σε αυτό το φιλί σου που με ματώνει αλλά δε νιώθω πόνο..σε αυτήν εδώ σου την επιστροφή που περίμενα τόσο..μα τόσο πολύ καιρό...στο ίδιο σημείο που με άφησες μόνη...στο ίδιο σημείο που τώρα με βρήκες.. αλλά δεν είμαι εδώ..
...και ο χρόνος επανεκκίνησε...κι άρχισε να τρέχει προς τα πίσω...και ύστερα προς την αντίθετη πορεία..
..μη με ψάχνεις.. στην αγκαλιά σου με κρατάς σφιχτά...μα πλέον δεν είμαι εδώ..
...Στιγμιαίο καρέ...
..Κάποιοι θα το περιγράφανε με χίλιες λέξεις...
..Mην πεις ούτε μία.. ούτε καν εκείνη...
(Closing Curtain)
Έμεινε να με κοιτάζει...και ο χρόνος έμοιαζε να αποκοιμήθηκε γλυκά σε εκείνες ακριβώς τις στιγμές...εκείνες που ζήσαμε παράλληλα..εκείνες που ζήσαμε χώρια..εκείνες που ζήσαμε μαζί, αλλά όχι..όχι επακριβώς.. εκείνες που φανταστήκαμε πώς θα ήταν..εκείνες που βρεθήκαμε στο ίδιο σημείο αλλά δεν συναντηθήκαμε... και αυτές που μας φέρανε εδώ..σε αυτήν εδώ τη στιγμή ..σε αυτή τη στιγμή που με σφίγγεις τόσο σφιχτά..που η ανάσα μου δραπετεύει από το σώμα μου..σε αυτό το φιλί σου που με ματώνει αλλά δε νιώθω πόνο..σε αυτήν εδώ σου την επιστροφή που περίμενα τόσο..μα τόσο πολύ καιρό...στο ίδιο σημείο που με άφησες μόνη...στο ίδιο σημείο που τώρα με βρήκες.. αλλά δεν είμαι εδώ..
...και ο χρόνος επανεκκίνησε...κι άρχισε να τρέχει προς τα πίσω...και ύστερα προς την αντίθετη πορεία..
..μη με ψάχνεις.. στην αγκαλιά σου με κρατάς σφιχτά...μα πλέον δεν είμαι εδώ..
...Στιγμιαίο καρέ...
..Κάποιοι θα το περιγράφανε με χίλιες λέξεις...
..Mην πεις ούτε μία.. ούτε καν εκείνη...
(Closing Curtain)
