drawing circles..

..μια κόκκινη κλωστή κρέμεται από τα χέρια μου..είναι ό,τι έχει απομείνει..

..αυτό το ατέρμονο γαϊτανάκι συνεχίζει να διαγράφει κύκλους..

Λήθαργος

Άσε με να κοιμηθώ λίγο ακόμα.

Όχι, σε παρακαλώ. Μην προσπαθείς να με ξυπνήσεις.

Δε χρειάζεται να ανοίξω τα μάτια για να καταλάβω το γεμάτο τρόμο βλέμμα σου.

Ζεστά είναι τα χέρια μου. Υγρά.

Μη με ρωτάς γιατί.

Γιατί το έκανα μη με ρωτάς.

Ζεστά είναι τα χέρια μου. Παγωμένο το σώμα.

Έπρεπε. Και πρέπει.

Δεν είχα επιλογή.

Άφησέ με με κλειστά μάτια λίγη ακόμα ώρα.

Σε νιώθω κι ας μη σε βλέπω.

Σ'ακούω. Σ'αισθάνομαι.

..Πώς να κλείσεις σε μερικές λέξεις αυτά που δε λέγονται;

Πονάω. Χωρίς εισαγωγικά.

..Αρκεί άραγε αυτή η λέξη για να καταλάβεις το μέγεθος; Την ένταση; Το μέρος απ'όπου ξεκινάει..όμως δεν καταλήγει;

Υγρά είναι τα χέρια μου. Αίμα με δάκρυ αναμετριούνται στο ποιο υπερισχύει.

Μη με κρίνεις. Δεν έχεις αυτό το δικαίωμα. Πώς να ζήσει αυτό το όνειρο χωρίς αυτή τη λέξη που το έτρεφε;

Ψυχορραγώντας σερνόταν τόσο καιρό. Το θήλαζα με ελπίδα. Το φρόντιζα με προσμονή. Το αποκοίμιζα με μνήμες ψιθυριστές.

Δεν έχω όνειρα πλέον. Ούτε αυτά δε μου άφησες.

............................................άσε με να κοιμηθώ λίγο ακόμα.....................................

.............................................................................................ίσως τώρα να ησυχάσω.

He walks away...

..Μαραμένα λουλούδια μαζέυω στο πέρασμά μου..Υγρή σκοτεινιά τα άγγιξε..

..Σημάδια της δικής σου διαδρομής..

..Όχι, δε θα φύγω πριν γευτώ για τελευταία φορά τα δάκρυά σου..

..Πριν δω ξανά τον κόσμο σου ανθισμένο..

mission accomplished..

Εξάντληση..Οι συνθήκες δεν ευνοούν αυτό το ταξίδι..

..Απομεινάρια ουρανού κατά μήκος του δρόμου..Θλιβερό θέαμα.. Αχνά φώτα εδώ κι εκεί..Τρεμοπαίζουν πριν αφήσουν την τελευταία τους λάμψη..Ξεβιδωμένα αστέρια απ'το κατεστραμμένο σκηνικό ενός κόσμου που προσπαθώ να αφήσω πίσω μου..

..Τα σμπρώχνω ευλαβικά με το πέλμα στο πέρασμά μου.. Ακόμα και στις τελευταίες τους στιγμές δεν παύουν να είναι καποιανού ευχές.. Άλλες ψιθυρισμένες σε μια σφιχτή αγκαλιά..Άλλες όνειρα κάποιου αλησμόνητου καλοκαιριου..Άλλες, ίσως, ματιών στάλες που πήραν τη θέση τους στην αιωνιότητα..Άλλες, πάλι, βλέμματα που συναντήθηκαν σε κάποια αναζήτηση..

..Όχι..Όχι..Δεν τους αξίζει αυτή η τύχη..

..Κάπου εκεί ανάμεσα βρίσκονται και οι δικές μου ευχές..

..Η διαδρομή είναι μεγάλη..και οι συνθήκες δεν ευνοούν αυτό το ταξίδι..

..Έχω στα χέρια μου καποιανού ευχή.. Δεν ξέρω από ποια χείλη ξεστομίστηκε αυτό το φως που αχνοπαίζει στην παλάμη μου..

..Θα το κρατήσω φυλαγμένο δίπλα στην καρδιά μου..Ίσως με αυτόν τον τρόπο να μπορέσω να το σώσω..Ίσως με αυτόν τον τρόπο να μπορέσω να σώσω και μένα..

..Όχι..Όχι..Δεν αξίζει τέτοια τύχη στις ευχές..