Έφυγες πάλι κι εσύ..

..Διόρθωσες για λίγο τα μαλλιά μου..

..Φίλησες τρυφερά το κεφάλι μου..

..Με σκέπασες και έφυγες αθόρυβα..λες και ο ήχος της πόρτας που κλείνει θα με ξυπνούσε..

..Δεν κοιμόμουν, όμως, αγάπη μου..

..Πλέον απλά δε ζούσα..

what I have become..

..Ανέκαθεν σου άρεσαν οι μουντές μέρες...Τα μάτια σου κρυβόντουσαν πίσω τα σύννεφα.Ίσως έτσι εξηγείται το πάντα σκοτεινό σου βλέμμα..Αυτό που τόσο λάτρευα να βλέπω κι εσύ μου το στερούσες..

..Ήξερες ότι δεν ήμουν αυτόφωτη και σε είχα για ήλιο μου..

..Ένα μισοφέγγαρο χαμογελαστό απέμεινα για να με βλέπουν οι ερωτευμένοι..